Τι μπορώ να κάνω ως ασθενής με Πάρκινσον για να βελτιώσω την καθημερινότητα μου;

Από την στιγμή της διάγνωσης της νόσου του Πάρκινσον, τίθεται το ερώτημα, τί μπορεί να κάνει ο ίδιος ο ασθενής, τί να αλλάξει στις καθημερινές του συνήθειες για να βελτιώσει την καθημερινότητά του και την ποιότητα ζωής του. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται η άσκηση, η σωστή διατροφή και η θετική στάση απέναντι στην νόσο.

Γράφει η
Μαρία Σταμέλου
Υπεύθυνη Τμήματος Πάρκινσον και Κινητικών Διαταραχών, ΥΓΕΙΑ

Η άσκηση είναι ίσως το πιο σημαντικό πράγμα που μπορεί ο ασθενής να κάνει για τον εαυτό του, για να βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα ζωής του. Υπάρχει πια μια πληθώρα επιστημονικών δεδομένων που αποδεικνύουν τη σημαντική επίδραση της άσκησης στην κινητικότητα αλλά και στη γενικότερη ευεξία των ασθενών με τη νόσο Πάρκινσον.

Είναι δύσκολο να απαντηθεί επιστημονικά προς το παρόν ακριβώς πόση ώρα και τί είδους άσκηση είναι η βέλτιστη για τη νόσο Πάρκινσον, άλλωστε πιθανότατα αυτό εξαρτάται από την ιδιαίτερη ξεχωριστή περίπτωση του κάθε ασθενή καθώς η συνολική θεραπευτική προσέγγιση είναι εξατομικευμένη. Ωστόσο, μπορεί κανείς να πει ότι το κλειδί είναι ένα: να διαλέξει ο κάθε ασθενής ένα είδος άσκησης που απολαμβάνει ιδιαίτερα, κάτι που έκανε και πριν τη νόσο με χαρά για παράδειγμα, και δεύτερον να ασκείται σε συστηματική βάση, ευλαβικά, για τουλάχιστον μισή ώρα την ημέρα! Το είδος της άσκησης θα μπορούσε για παράδειγμα να είναι από ειδική φυσιοθεραπεία με έναν εξειδικευμένο φυσιοθεραπευτή, διάδρομος, περπάτημα ή ποδήλατο, μέχρι διάφορα είδη χορού, ανάλογα με τις ανάγκες, τις δυνατότητες και τις προτιμήσεις του κάθε ασθενούς ξεχωριστά.

Η διατροφή είναι σημαντικός παράγοντας της καλής φυσικής κατάστασης και της ποιότητας ζωής μας γενικά, και φυσικά το ίδιο ισχύει και για ασθενείς με νόσο Πάρκινσον. Δεν απαιτούνται δραματικές αλλαγές, αλλά αρκεί μια ισορροπημένη, υγιεινή και καλής ποιότητας, μεσογειακή διατροφή και διατήρηση ενός φυσιολογικού βάρους. Ιδιαίτερη σημασία έχει η λήψη των φαρμάκων με άδειο στομάχι για την καλύτερη απορρόφησή τους, και διατροφή που να μην δημιουργεί δυσκοιλιότητα, καθώς η τελευταία αποτελεί συχνό μη-κινητικό σύμπτωμα της νόσου.

Τέλος, η ψυχολογική διαχείριση της νόσου είναι ύψιστης σημασίας για μια καλή ποιότητα ζωής. Η διαρκής ενημέρωση του ασθενούς, η συζήτηση με τον γιατρό του για όλες τις εκφάνσεις της νόσου, η αισιοδοξία, η θετική σκέψη, η αυτενέργεια προς όλα εκείνα που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής πέρα από τα φάρμακα, είναι ίσως και ο πιο σημαντικός παράγοντας για μια καλή λειτουργικότητα, και ποιότητα ζωής!

Ιούλιος 2017