Η θεραπευτική αντιμετώπιση της προχωρημένης Νόσου Πάρκινσον

Η μακροχρόνια χρήση των φαρμάκων που διαθέτουμε για τη νόσο Πάρκινσον μπορεί να οδηγήσει σε βάθος χρόνου σε επιπλοκές της θεραπείας. Συγκεκριμένα, όταν οι ασθενείς ξεκινούν να λαμβάνουν φάρμακα, νιώθουν καλύτερα ολόκληρη την ημέρα. Ωστόσο, όσο η νόσος εξελίσσεται σε βάθος ετών, το όφελος από τα φάρμακα δε διαρκεία μέχρι την επομένη δόση (“wearing off”).

Γράφει η
Μαρία Σταμέλου
Υπεύθυνη Τμήματος Πάρκινσον και Κινητικών Διαταραχών, ΥΓΕΙΑ

Όταν η αγωγή ληφθεί ξανά τα συμπτώματα θα βελτιωθούν και πάλι και αυτή η περίοδος καλής κινητικότητας ονομάζεται “ΟΝ” ενώ η περίοδος μη καλής κινητικότητας, “OFF”. Οι ασθενείς μπορεί επίσης να εμφανίσουν ακούσιες κινήσεις λόγω των φαρμάκων που ονομάζονται υπερκινησίες και μπορεί να είναι επιβαρυντικές για τον ασθενή.

Η/Ο νευρολόγος σας μπορείς να τροποποιήσει τις δόσεις και το χρονοδιάγραμμα των φαρμάκων για να μειωθούν τα διαστήματα “OFF” και οι υπερκινησίες. Ωστόσο, σε ασθενείς με περιόδους “OFF” ή με υπερκινησίες που δε μπορούν να ελεγχθούν με αλλαγές στην αγωγή, ο εν τω βάθει εγκφαλικός ερεθισμός (DBS) χρησιμοποιείται για να θεραπεύσει τα προβλήματα αυτά της προχωρημένης νόσου.

Στο DBS ένα ηλεκτρόδιο τοποθετείται σε συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου που ελέγχει τις κινήσεις. Το ηλεκτρόδιο συνδέεται με έναν βηματοδότη που τοποθετείται κάτω από το δέρμα στην περιοχή του θώρακα και στέλνει ηλεκτρικά σήματα στον εγκέφαλο τα οποία βελτιώνουν τα διαστήματα “OFF” και μειώνουν τις υπερκινησίες.

Δεν είναι όλοι οι ασθενείς κατάλληλοι γι’ αυτήν τη μέθοδο. Η σωστή επιλογή του ασθενούς είναι το πιο σημαντικό για την επιτυχία του χειρουργείου. Αυτή πρέπει να γίνεται από μια εξειδικευμένη ομάδα νευρολόγου και νευροχειρουργού μετά την αξιολόγηση πολλών παραγόντων όπως η ηλικία, η ανταπόκριση στην αγωγή, η νοητική και ψυχολογική κατάσταση του ασθενούς.

Μια άλλη μέθοδος αντιμετώπισης της προχωρημένης νόσου αποτελούν οι αντλίες συνεχούς έκχυσης φαρμακευτικής αγωγής. Οι θεραπείες έγχυσης γίνονται είτε μέσω μιας μικρής βελόνας που εισάγεται κάτω από το δέρμα είτε μέσω ενός σωλήνα (καθετήρα) που εισάγεται στο λεπτό έντερο. Αυτά παρέχουν συνεχή χρήση φαρμάκων καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας.

Γνωρίζουμε πλέον μέσα από πολλές μελέτες ότι η συνεχής έκχυση φαρμακευτικής αγωγής σε αντίθεση με την λήψη των ίδιων φαρμάκων από το στόμα, βελτιώνει τις διακυμάνσεις (ΟΝ, ΟFF) και τις υπερκινησίες. Και πάλι, το εάν ένας ασθενής είναι καταλληλότερος για τη μία η την άλλη θεραπεία πρέπει να αξιολογείται ενδελεχώς από εξειδικευμένη ομάδα επιστημόνων.

Ιούλιος 2017