Παθήσεις και ρήξεις του Αχίλλειου τένοντα. Ένα πολύ συχνό πρόβλημα των αθλητών

Ο Αχίλλειος τένοντας είναι ο παχύτερος και ισχυρότερος τένοντας του ανθρωπίνου σώματος. Βρίσκεται στο οπίσθιο τμήμα του ποδιού μας, πίσω και πάνω από την πτέρνα. Έχει υπολογιστεί ότι κατά το τρέξιμο στον αχίλλειο τένοντα ασκούνται δυνάμεις 8πλάσιες του βάρους μας, ενώ σε σπριντ μπορεί να φτάσουν και το 16πλάσιο!

Γράφει ο
Ιωάννης Τριανταφυλλόπουλος, MD, MSci,PhD,FEBOT
Επίκουρος Καθηγητής Ορθοπαιδικής
Επιστημονικός Συνεργάτης ΥΓΕΙΑ

Παθήσεις του τένοντα (οξείες τενοντίτιδες, χρόνιες τενοντοπάθειες και ενθεσοπάθειες) και πολύ περισσότερο οι ρήξεις αυτού (οξείες ή χρόνιες εκφυλιστικές) οδηγούν σε μόνιμη δυσλειτουργία της βάδισης και σε έκπτωση της απόδοσης ενός αθλητή ή ακόμη και στο τέλος της καριέρας του. Η πρόληψη των παθήσεων του Αχιλλείου αλλά και η έγκαιρη αντιμετώπισή τους είναι σημαντική για την αποκατάσταση της βάδισης αλλά και της λειτουργικότητας του πάσχοντος σκέλους.

Παράγοντες που οδηγούν σε παθήσεις ή ρήξεις του Αχιλλείου περιλαμβάνουν:

• την ηλικία (δικόρυφη κατανομή με αυξημένη συχνότερα σε ηλικίες 20-25 και 35-45 ετών)
• το φύλο (10 φορές συχνότερα σε άνδρες )
• τη λήψη αντιβιωτικών (κινολόνες) και φαρμάκων για τη χοληστερίνη (στατίνες)
• τις τοπικές εγχύσεις κορτιζόνης (η κορτιζόνη μπορεί να βοηθάει στην ύφεση του πόνου, αδυνατίζει όμως τον τένοντα και αναστέλλει την όποια αναγεννητική ικανότητα διαθέτει) 
• το κάπνισμα (μειώνει την τοπική αγγειακή κυκλοφορία)
• συμμετοχή σε αθλήματα με τρέξιμο, άλματα, απότομες επιταχύνσεις και επιβραδύνσεις, όπως ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλλεϋ και τέννις

Σε χρόνιες τενοντοπάθειες και ενθεσοπάθειες που καταπονούν πολλούς αθλητές, εφαρμόζονται ελάχιστα παρεμβατικές τεχνικές αποσυμπίεσης του Αχιλλείου τένοντα με οστεοτομία του οπίσθιου τμήματος της πτέρνας, τεχνικές έγχυσης αυξητικών παραγόντων (PRPs), δίδονται οδηγίες για κατάλληλα υποδήματα και ειδικά πέλματα αποφόρτισης ενώ οι αθλητές ακολουθούν εξειδικευμένα προγράμματα ασκήσεων ή φυσικοθυεραπείας.

Οι αυτόματες ρήξεις του Αχίλλειου είναι αρκετά συχνές σε άτομα μέσης ηλικίας (30-40 ετών) κατά τη διάρκεια αθλητικής δραστηριότητας. Ο αθλητής κατά τη διάρκεια της άθλησης μετά από απότομο άλμα αισθάνεται ένα διαξιφιστικό πόνο στην περιοχή της γάμπας και έχει την αίσθηση «ότι κάποιος αντίπαλος τον κτύπησε».

Η ρήξη του Αχίλλειου είναι χειρουργική πάθηση και είναι απαραίτητη η αποκατάσταση της συνέχειας του τένοντα. Τα τελευταία χρόνια στις οξείες ρήξεις του Αχίλλειου η αποκατάσταση μπορεί να γίνει με κλειστή τελικο-τελική συρραφή του τένοντα χωρίς ανοικτή τομή στο δέρμα. Η μέθοδος αυτή έχει τα ίδια αποτελέσματα με την ανοικτή συρραφή, έχει όμως πολλά πλεονεκτήματα. Ο ασθενής έχει λιγότερο πόνο και μικρότερους κινδύνους φλεγμονής ή προβλήματα από το δέρμα (νέκρωση).

Βέβαια σε χρόνιες ρήξεις ή σε εκτεταμένες βλάβες αλλά και σε αποσπαστικές ρήξεις του Αχιλλείου από την κατάφυσή του στην πτέρνα, απαιτούνται ανοικτές επεμβάσεις. Στις επεμβάσεις αυτές εφαρμόζονται πολλές διαφορετικές τεχνικές αποκατάστασης της ρήξεις του Αχιλλείου τένοντα με χρησιμοποίηση ισχυρών ραμμάτων και τενόντιων μοσχευμάτων.

Σεπτέμβριος 2017